Hoc non est positum in nostra actione.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Bork

Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum?
Si quae forte-possumus.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Bork: Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Etiam beatissimum?: Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae.
Quo tandem modo?: Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Bork: Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Qui autem ita frui volunt voluptatibus, ut nulli propter eas
consequantur dolores, et qui suum iudicium retinent, ne
voluptate victi faciant id, quod sentiant non esse
faciendum, ii voluptatem maximam adipiscuntur
praetermittenda voluptate.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa
pugnant.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Dicimus aliquem hilare vivere; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Proclivi currit oratio. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Quae cum dixisset, finem ille.
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.